Kemençe, hem ayakta hem de oturarak çalınabilen yaylı bir çalgıdır. Kemençe çalarken, çalgının baş kısmı sol elin üst kısmına asılır. Ayakta çalındığında, sap avuç içine tamamen oturtulmalıdır. Oturarak çalındığında ise avuç içi ve dizlerden de destek alınır. Kemençe, horon ve şenliklerde genellikle ayakta çalınan bir enstrümandır. Kemençenin etkili bir ses çıkarması için yayının tellere sürülmesi oldukça önemlidir. Kemençe yayının tellere sürülmesi, ileri veya geri hareketleri, kaliteli bir kemençe sesi için kritik öneme sahiptir. Bu nedenle kemençe çalarken notalara dikkat edilmelidir. Klasik Karadeniz kemençesinde üç tel bulunur. Doğru akort edilmiş kemençelerde dört ses vardır. İnce telden kalın tele doğru sıralanan re, la, mi sesleri elde edilmeye çalışılır. Kemençenin en ince teli, tiz bir ses çıkarması nedeniyle zil teli olarak adlandırılır. Orta tel ise çalınış tarzındaki özelliğinden dolayı sağır tel olarak adlandırılır. Diğer tel ise bam teli olarak adlandırılır.

Kemençe, yay vuruş ve tutuş şekli açısından diğer yaylı çalgılardan farklı bir enstrümandır. Yayın sapı, sağ elin baş parmağı, işaret parmağı ve orta parmakları arasında tutulur. Kemençenin tellerinin bulunduğu kısım ise küçük parmak ve yüzük parmağıyla sağlam bir şekilde tutulur. Kemençe çalma esnasında yay, genellikle bir ve ikilik notalarda kullanılır. Horon ezgilerinde, birinci üst çeyrek yay kısmı daha fazla kullanılır. Horon dışındaki diğer ezgilerde ise yayının orta kısmındaki iki çeyrek bölüm tercih edilir.

Kemençe çalarken notalara hakim olmak, ezgilerin duygusunu ve ritmini doğru bir şekilde yansıtmak için kritik öneme sahiptir. Bu nedenle, kemençe çalmaya yeni başlayanların nota bilgilerini sağlamlaştırmaları ve yay tekniklerini geliştirmeleri gerekmektedir. Kemençe, Karadeniz kültürünün önemli bir parçası olup, doğru tekniklerle çalındığında dinleyiciye büyük bir zevk sunar.