Uzun sap bağlama, bağlama ailesinin önemli bir üyesi olup Türk halk müziğinde geniş bir yer tutar. Bu enstrüman, tekne, gövde ve sap bölümlerinden oluşur. Uzun sap bağlamanın yedi teli vardır ve bu teller parmak, pena veya mızrap ile çalınabilir. Uzun sap bağlamanın farklı akort düzenlerine sahip olması ve bu düzenler arasında geçiş yapabilmesi, enstrümana esneklik kazandırır.

Uzun sap bağlama düzeninde tellerin nota yerleri şu şekildedir:

Bozuk düzen, uzun sap bağlamada sıkça kullanılan bir akort düzenidir. Tellerin nota yerleri şu şekildedir:

Misket düzeni de uzun sap bağlamada kullanılan bir başka akort düzenidir. Tellerin nota yerleri şu şekildedir:

Müstezat düzeni, misket düzenine benzer şekilde uzun sap bağlamada kullanılır. Tellerin nota yerleri şu şekildedir:

Uzun sap bağlamada akort yapmak için farklı düzenler kullanılır. Bu düzenler, teller arasındaki ses farklılıklarını belirler ve her biri farklı müzik türleri ve tonlar için uygundur. En yaygın kullanılan ve tercih edilen düzenler, bağlama düzeni ve bozuk düzendir. Bağlama düzeni genellikle kısa sap bağlamalarda tercih edilirken, uzun sap bağlamalarda bozuk düzen, yani kara düzen, daha sık kullanılır.

Uzun sap bağlamanın akort düzenlerini doğru bir şekilde kullanmak, enstrümanın ses kalitesini ve çalma deneyimini büyük ölçüde etkiler. Akort düzenlerini öğrenmek ve uygulamak, bağlama çalmayı öğrenen bir kişinin müzik repertuvarını genişletir ve farklı müzik türlerine uyum sağlamasını kolaylaştırır. Ayrıca, doğru akort yapmak, enstrümanın ömrünü uzatır ve çalarken daha az güç harcamayı sağlar.

Sonuç olarak, uzun sap bağlama, Türk halk müziğinde önemli bir yere sahip olup, çeşitli akort düzenleri ile esnek bir enstrümandır. Bu düzenleri öğrenmek ve uygulamak, müzisyenin becerilerini geliştirmesine ve müzik deneyimini zenginleştirmesine yardımcı olur.