Kısa sap bağlama düzeninde, en alt boş tel Re telidir. Alt tel boş olarak Re sesinden başlar ve Mi sesine doğru ilerler. Bir notadan sonraki 3. perde, onun bir alt sesidir. Örneğin, alt boş tel Re sesidir; 3. perdeye inildiğinde Mi sesi bulunur. Nadir olarak Mi ile Fa ve Si ile Do notaları yan yanadır. Mi notasının altında Fa notası bulunur.

Gövde: Bu kısma tekne denir ve armudi biçimindedir. Genellikle dut ağacından yapılır. Ayrıca kestane, kavak, meşe ve gürgen ağaçlarından da yapılabilir.

Göğüs: Teknenin üzerine yapıştırılan bu bölüm, sık elyaflı ağaçlardan yapılır. Ladin ve köknar gibi ağaçlardan elde edilir. Tek parça olabileceği gibi kenarlara ek olarak başka renkli ağaçlar da kullanılabilir.

Sap: Sert ağaçlardan yapılır ve bağlamanın perdelerinin bulunduğu kısımdır.

Perdeler: Notaların yerlerini belirleyen misinalardır ve bağlamanın sapına bağlıdırlar.

Burgular: Tellerin üst kısmında bağlandığı, sapın uç kısmındaki deliklere yerleştirilen tahtadan yapılmış parçalardır. Tellerin gerginliği veya gevşekliği burgular çevrilerek ayarlanır. Akort ayarlarını yapmaya yarar. Burgulara aynı zamanda "kulak" da denir.

Üst Eşik: Burgulardan gelen tellerin sap üzerinde eşit aralıklarda ve yükseklikte tutulmasını sağlar.

Orta Eşik: Sap üzerinden gelen tellerin göğüs üzerinde eşit aralıklarda ve yükseklikte durmasını sağlar ve telin titreşimini göğüs aracılığıyla tekneye iletme görevini üstlenir.

Alt Eşik: "Tarak" diye adlandırılan, tellerin tekneyle bağlandığı bölümdür.

Teller: Kısa saplı bağlama telleri çelikten yapılmaktadır. Orta ve büyük boy sazlarda düz tellerin yanında sırma teller de kullanılır.

Bağlama, Türk halk müziğinde yaygın olarak kullanılan geleneksel bir çalgıdır. Kısa sap bağlama, daha kolay taşınabilirliği ve öğrenim sürecinin daha kısa olması nedeniyle tercih edilir. Tellerin doğru şekilde akort edilmesi ve düzenli bakımının yapılması, enstrümanın ömrünü uzatır ve ses kalitesini artırır.

Kısa sap bağlama çalarken, notaların yerlerini ve pozisyonlarını iyi öğrenmek önemlidir. Bu, müzikal ifadeyi ve doğaçlamayı geliştirir. Bağlamanın tarihçesi, kültürel önemi ve farklı türleri hakkında bilgi sahibi olmak da, çalgıya olan bağlılığı ve saygıyı artırır.

Bağlamanın düzenli olarak profesyonel bir müzik eğitimcisi tarafından kontrol edilmesi, doğru tekniklerin öğrenilmesi ve yanlış alışkanlıkların önlenmesi açısından faydalıdır. Ayrıca, farklı müzik türleri ve eserler üzerinde çalışmak, müzikal yetkinliği ve repertuarı genişletir.